คำ โครงบทพระอนุยนต์ อักษร รหัส

	จิตต์ คือ มูลพฤกษา, ชัญญ์ คือ แก่น มหิมา, ปัญญา คือ ใบตระการ, ปุพพลี คือ ดอกดวงมาล, สันนิบาต ปูนปาน คือ ลูก และดอกอนันต์, สรีร์ คือ เปลือกพัวพัน, อักขระ องค์บรรพ คือ กิ่งก้าน แกมใบ, อันติมะ งาม วิไล เป็นกระดูก ลูกใน ให้พอใจกับโลกทั้งปวง เรื่อง นี้ว่า ภูมิคำ อนุยนต์คำบอก จะให้แทงรหัสได้ เห็นว่าจะมาจาก ตำรา เก่า เมื่อโน่น ซึ่งหาหลักฐานไม่พบเสียแล้ว คงมีเค้าอยู่ใน ฉบับ มาตรฐาน บอกอยู่ แต่ส่วนหนึ่ง ไม่เห็นหลักฐานว่าลง ฉะนั้น ว่า คำนับ ไปตามจำนวน เฉพาะแต่การบอกอย่างใหม่ อันนี้ แต่ง ขึ้น ให้ว่าลง ไปถึง ๙ ประการ จากเดิม ที่ ความ ๗—๘ ประการ เท่านั้น ว่า เป็นอย่างไว้ ถึงนำเอาโพธิพฤกษ์ชีวิต มา เป็นหลักฐาน ความในแนว ที่จะให้ใจสำรวม จิตจรดบทบาทส่วนคิด เป็นมา เป็นความ ว่า แต่โดยย่อ ลงมา จึงขออธิบาย นัยว่า เดิมคงแปร ที่สุด เคล้าความ คงทำไว้ เดิม แบบ ๓ นัย คือ จิต นิยาม, อุตุ นิยาม (ธรรมชาติแวดล้อม), และ พีช นิยาม (เหตุ, พืช) แล้วกะการณ์ ด้วยจะแปรประโยชน์ เกณฑ์ ไป จากนั้น เพื่อความอยู่ปรกติ เป็นผาสุก ถึง ความ ๙ ประการ แล้ว อย่างใหม่ กว่า ให้อธิบาย เพิ่ม ลงไปตรง เหตุ อันชื่อว่า นาม แห่งพีชนิยาม ความนั้น ว่า ได้แก่ ประสงค์วิธี วุทธิพฤกษา นั้น จัด เป็น รากไม้ ๑, เป็น แก่นไม้ ๑, เป็น ใบไม้ ๑, เป็น ดอกเกสร ๑, เป็น ดอกผล ๑, เป็น เปลือกไม้ ๑, เป็น กิ่งก้านไม้ ๑, เป็นใน คือ เมล็ดลูกไม้ ๑, แล้วสารูป เป็น ปตฺตร ว่า วิญญา อาณัติ ตก เป็นสัญญา ที่ ๙ คือ สันหน้า อันคนจะว่า ออกท่ามกลาง อรรถะประโยชน์ อธิบาย ไปให้นั้น

เป็น จบความ แบบอนุทิน อักษร คำศัพท์ทำคำนวณ ย่อ จรดบท ๙ รหัส